27 september 2010

Werken in Mexico

Voordat ik in Mexico aankwam had ik reeds veel gelezen over de rijke cultuur van het land, de Mexicaanse bedrijfscultuur leerde ik echter kennen via persoonlijke ervaring. Wij Nederlanders staan bekend als harde werkers die beschikken over aanpassingsvermogen en een uitgebreide talenkennis. Dit werd bevestigd tijdens menig sollicitatiegesprek wat resulteerde in positieve discriminatie jegens mijn persoon. Desondanks is het haast onvermijdelijk dat je als buitenlander zijnde, soms stuit op onbegrip en misverstanden. Na ruim twee jaar werkervaring op de verkoopafdeling van een multinational en daar opgeklommen te zijn tot een managerspositie, ben ik inmiddels goed bekend met de lokale omgangsvormen op het werk en tijdens het zakendoen.

Terwijl de Nederlander erg direct is, daar draait de Mexicaan graag om de hete brij heen. Dit werd me goed duidelijk tijdens mijn vorige baan als financieel adviseur. Dat een spaarcultuur de Mexicanen vreemd is, was tot daaraantoe. Het feit dat iets weigeren of ontkennen als onbeleefd wordt gezien en men liever een negatieve situatie vermijdt, zorgde wel voor miscommunicatie. Het duurde dan ook even voordat ik doorhad dat ¨Ok, ik bel je¨ eigenlijk ¨Nee, dankjewel¨ betekende.

In mijn huidige functie, weet ik inmiddels uitstekend de verkapte nee´s te herkennen en zo mezelf een hoop tijd te besparen. Efficiënt timemanagement en zelfdiscipline lijken echter minder gebruikelijk dan dat ik in Nederland gewend was. De Mexicaan mag graag aangestuurd worden en zal zijn baas minder tegenspreken dan de mondige Nederlander. Voorheen voerde ik met mijn Belgische superieur soms pittige discussies. Waar dat voor ons een normale manier van communiceren was, werd ik daar door mijn Mexicaanse collega´s weleens scheef op aangekeken. Nu ik mensen onder mij heb, dien ik ook weleens collega´s te bekritiseren. Kritiek ontvangen is voor hen verder geen probleem, zolang het maar niet gebeurd in een groepssituatie want dan wordt de trots gekwetst.

Het gebrek aan ambitiedrang en doorzettingsvermogen van menig Mexicaan zorgt ervoor dat vele groeimogelijkheden niet worden benut. Dit biedt echter wel een open kans voor de harde werker, of die nu lokaal of buitenlands is.


Geschreven voor La Chispa

Zakenetiquette


Wij Nederlanders zijn succesvol in internationaal zakendoen, maar waar moet je op letten als je handel drijft met Mexicanen?
 
De Mexicaan mag graag de tijd nemen om zijn handelspartner wat beter leren kennen alvorens over te gaan op het zakendoen zelf. Breek eerst het ijs via lofuitingen over Mexico of snijdt algemene thema´s aan als voetbal en familie. Je mengen met binnenlandse dilemma´s als de drugsoorlog of politieke kwesties is niet aan te raden. Het is gebruikelijk om het zakendoen te combineren met eten en schrik ook niet als je wordt gevraagd om deel te nemen aan sociale activiteiten buiten de zakelijke besprekingen om.

Zakendoen is voor de Mexicanen een gewichtige aangelegenheid en formaliteit staat hoog in het vaandel. Zo wordt verwacht van de zakenpartner dat hij of zij zich formeel en conservatief gedraagt en ook zo gekleed gaat. Beheersing van het Spaans is absoluut een pre, maar houdt rekening met verschil tussen het Spaans van Spanje en Mexico maar vermijd straattaal. Willem-Alexander stal er de show mee, maar je zal er het formele aspect van de zakelijke bespreking mee tenietdoen. Daadwerkelijk een deal sluiten zal meer tijd in beslag nemen dan gewend, maar ook hier geldt het principe dat geduld loont.


Geschreven voor La Chispa 

18 september 2010

Er is er één jarig...

De afgelopen dagen hing er een gezonde spanning in de straten van Mexico-Stad. De Mexicaanse driekleur was alom vertegenwoordigd, enorme versierselen met patriottische symboliek werden opgehangen, nationale monumenten werden nog even extra opgepoetst, gigantische beeldschermen werden geïnstalleerd en ogenschijnlijk het gehele politiekorps van Mexico-Stad was zich aan het voorbereiden op een speciaal evenement. Mexico en haar hoofdstad maakten zich immers op voor de historische datum van 15 september. Precies tweehonderd jaar eerder op die dag riep pastoor Miguel Hidalgo zijn volgelingen op om te rebelleren tegen de Spaanse overheerser wat uiteindelijk leidde tot de onafhankelijkheid van Mexico. Die gebeurtenis word elk jaar herdacht en gevierd en is daarmee de belangrijkste nationale feestdag van Mexico. Normaal is het epicentrum van deze viering het immens grote centrale plein van de hoofdstad, het Zócalo. Stipt om 23.00 verschijnt daar dan de president op het balkon van het presidentiële paleis waarbij hij de originele kerkklok van Miguel Hidalgo luidt, zijn kreet nabootst en steevast eindigt met een driewerf ´¡Viva México!´ wat wordt herhaald door de duizenden toeschouwers op het plein. Verder wordt de ceremonie opgeluisterd met concerten en vuurwerk. Deze festiviteiten trekken jaarlijks zo´n 100 tot 200.000 mensen naar het centrum en het Zócalo.



Voor deze tweehonderdste editie is er echter groter uitgepakt dan gebruikelijk. Het weinige vertrouwen in haar overheid en de ontevredenheid over de staat waarin het land zich tegenwoordig bevindt, had in de afgelopen maanden bij het Mexicaanse volk gezorgd voor algehele scepsis of er nu wel wat te vieren viel. Maar nu de feestdag eenmaal is gekomen, maakt men zich dan toch maar op voor een spetterend feest. Voor de geplande festiviteiten voldoet de oppervlakte van het Zócalo niet en is er ook gebruik gemaakt van de capaciteit van de nabijgelegen boulevard Paseo de Reforma tot aan het plein van wellicht het meest bekende nationale monument: El Ángel de Independencia (de Engel van de Onafhankelijkheid). En dat was maar goed ook. Er kwamen immers ruim 1 miljoen mensen op de festiviteiten af, bestaande uit concerten van beroemde Mexicaanse artiesten en spectaculaire vuurwerk- en lichtshows. Tot in de late uurtjes danste ik met mijn partner op straat op de klanken van Los Tigres del Norte. Naast vele Mexicanen zag ik ook menig buitenlandse toerist uitgedost in het rood, wit en groen zich dansend overgeven aan het feit dat de Mexicaanse natie tweehonderd jaar bestaat. De vrees van de autoriteiten voor incidenten bleek ongegrond en ontelbare katers de dag erop was het enige waar men over kon klagen. Het Mexicaanse volk is inmiddels bijna weer hersteld van al het feestgedruis en zal deze maandag weer over gaan tot de orde van de dag. Maar tot die tijd: leve de jarige job, leve Mexico!


Geschreven voor La Chispa